ଖୋଜେ ବଂଚିବାର ରାହା ମୁଁ ଦିନମଜୁରିଆ, ରିକ୍ସାବାଲା ନାମମାତ୍ର ଚାଷୀ, ଭୁମିହୀନ ।
ମୋ ପରିବାର ର ଜୀବନ ଜୀବିକାରେ ସିଧା ପ୍ରଭାବ ପକାଉଛି ଏ ତାଲା ବନ୍ଦ ।।
ହୁଃ ହୁଃ ହୋଇ ବଢିଚାଲିଛି ପରିବାଦର କଲା ବଜାରୀଙ୍କ ପୌଷ ପୁନେଇଁ ।
ଖାଦ୍ୟ ଅଭାବେ ଭାଙ୍ଗି ଯାଏ ମୋ ପରିବାରର ମେରୁଦଣ୍ଡ କି ଆତଙ୍କ ଆଣି ଆସିଲୁରେ କରୋନା ତୁହି ।।
ମୋ ଦୈନିକ ରୋଜଗାରରୁ ଆସେ ମୋ ପରିବାରର ଦୈନନ୍ଦିନ ରାସନ ।
କାମ ନ ମିଳିଲେ ଖାଇବା ବନ୍ଦ ମୋ ପରିବାରର ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନର ନିୟମ ।।
କଣ କରିବି, କେଉଁଠି କୁ ଯିବି ମୋ ପରିବାର ବଂଚିବେ କିପରି ଏବେ ମୁଁ ନିରୁପାୟ ।
ମୋ ପିଲାର ଭୋକିଲା ପେଟ, ଶୁଖିଲା ମୁହଁ ଦେଖି ପାରୁନି ସହି ଫାଟି ଯାଉଛି ମୋ ହୃଦୟ ।।
ଏ ପଟେ କରୋନା ଭୟ ସେ ଭୋକରେ ପିଲା ବିକଳ ଅନ୍ୟ ପଟେ ସରକାରୀ ଅନୁଶାସନ ।
କଣ କରିବି ସ୍ଥିର କରିପାରୁନି ମୁଁ ମୋ ସଂସାର ପାଇଁ ଏହା ଦୁଃସହ ଦୂରଦିନ ।।
କାହାକୁ କହିବି, କିଏ ବା ବୁଝିବ ମୋ ଅନ୍ତର ବେଦନା ଏ ଅସମୟେ ହେବ ସାହା ।
ମୁଁ ବଞ୍ଚିବି ପିଲା ମୋ ବଂଚିବେ ସତେକି ମିଳିବ ମୋତେ ମୋ ବଂଚିବାର ରାହା ।।
କବି: ଶ୍ୟାମ ସୁନ୍ଦର କୁମ୍ଭାର